A Quilt, a sewers factory, Gent (2019) betreft de productie van monumentaal genaaid textielwerk dat gebaseerd is op een door de kunstenaar georganiseerde bijeenkomst van lokaal progressieve groeperingen die iets willen veranderen om een betere wereld te creëren. Tijdens die bijéénkomsten vond een collectief gesprek plaats dat prangende maatschappelijke vraagstukken betreffende onze hedendaagse democratische ruimte bespreekbaar maakte. Deze gesprekken zijn te horen en zien op de bijhorende video. De quilt bestaat enerzijds uit de genaaide logo’s van deze groeperingen en anderzijds uit een genaaid schema op witte vlakken stof van het respectievelijk gevoerde gesprek. De installatie is een collectief werk, niet alleen omdat het enkel tot stand konden komen via medewerking van deze groeperingen maar ook omdat het vervaardigd werd in samenwerking met verschillende textielkunstenaars. Zo veranderde deze zomer, tijdens een werkperiode van twee weken, de ruimte van galerie Tatjana Pieters in een naaiatelier/fabriek.
Enkele notities over A Quilt, a sewers factory’ Gent (2019)
Some notes about A Quilt, a sewers factory’ Gent (2019)
----->
(for English, scroll down)
Enkele notities over ‘A Quilt, a sewers factory’ Gent (2019)
A/ ik zie het werk als een monumentaal document dat de verschillende locale politieke, activistische groeperingen en de aanwezige democratische energie op een bepaald tijdstip binnen een bepaalde plaats (Gent) in beeld brengt. Verdere quilts zullen gemaakt worden in andere steden.
B/ Ik zie het werk als een verbindende act door het bijéénbrengen van deze groepen*. Mijn positie als kunstenaar heeft in die zin een ondersteunende rol. Het werk kent zijn oorsprong in mijn onderzoek/bedenkingen betreffende de relatie tussen esthetiek (kunst) en politiek. Waar de kunstenaar dikwijls vormen van dissensus (of een soort conflict) teweegbrengt, wilde ik me hier richten op de vormen van dissensus die net bij deze groeperingen (in de echte politieke ruimte) aanwezig zijn. Ze breken met de status quo en uiten dat door actie (conflict) en tegelijk hebben ze elk hun eigen narratieven voor een betere toekomst. Wat ik tot stand breng is een vertaling van deze energie.
C/ De omzetting van gesprek en logo's naar het textiel verandert wat als extreem gezien wordt in een gevoeligheid die eerder zorg uitdraagt (textiel). Het wil met andere woorden het vervreemdende en afschrikkende beeld van wat als extreem gezien wordt, ombuigen naar iets tactiel. Tegelijk is alles genaaid met een naaimachine (ook de tekst!). Tijdens een intensieve werkperiode deze zomer veranderde de galerie hiervoor in een fabriek/naaiatelier. De arbeid voor het totstandkomen van de quilt en de zorg waarmee het gemaakt is, speelt een belangrijke rol in het werk. Het behelst een erkenning en is een zorgend gebaar. Maar de naald die machinaal duizenden malen door textiel prikt, heeft natuurlijk ook een hardheid die gerelateerd kan worden aan de noodzaak voor maatschappelijke verandering.
D/ Historisch verhoudt het werk zich tot het ideeëngoed en de vormgeving van de Russische constructivisten met het naaiatelier als een directe link. De kleurvlakken zijn echter vervangen door kleurrijke logo's waarachter echte groeperingen met een beeld voor een andere toekomst en echte (daadwerkelijke) menselijke energie zitten. Deze beweging wijst ook op de terugkerende bevraging van mijn werk betreffende de relatie tussen kunstruimte (binnen) en maatschappelijke ruimte (buiten).
E/ Het werk hangt, kan opgevouwen worden en weer opengevouwen en opgehangen. Het is dus mobiel en kan als decor dienen voor nieuwe gesprekken (in Praag bijvoorbeeld vond tijdens de opening zo een gesprek plaats). Het kan dus steeds geactiveerd worden door opnieuw groepen uit te nodigen voor een gesprek.
F/ Ik verhoud me tot deze 'radicale groeperingen' als tegenover omgevingen met mensen met agency die een betere wereld voor ogen hebben en daar actief actie voor ondernemen. Het werk wil zeker en vast counteren dat deze mensen worden weggezet als extreem (in plaats van radicaal (vanuit de wortel)) en daardoor ontmenselijkt worden. Het betogen van verandering en het opnemen van een expliciete politieke verantwoordelijkheid worden hier als diep menselijke en noodzakelijke kwaliteiten voorgesteld. Minder dan een volledig overzicht te geven van het politieke potentieel of de know how tot verandering, betreft het werk dan ook deze beweging van het op een andere meer menselijke wijze zichtbaar maken van verzet**.
*Door de verbonden vlaggen en de witte ruimte ertussen met het schema zou je er de verbeelding van een democratisch (maar volledig progressief) parlement in kunnen zien.
**Waar Artur Zmijewski in het werk “Them / Sie” (2007) (https://www.youtube.com/watch?v=Ob3t9l-PzXU) eerder de menselijke conditie lijkt bloot te leggen, zet ‘A Quilt, a sewers factory’ de kunstruimte expliciet in om een ondersteunde rol te spelen voor een progressief gedachtengoed.
(eng.)
Some notes on 'A Quilt, a sewers factory' Ghent (2019)
A/ I see the work as a monumental document that depicts the different local political, activist groups and the democratic energy present at a certain time within a certain place (Ghent). Further quilts will be made in other cities.
B/ I see the work as a connecting act by bringing these groups together*. My position as an artist has a supporting role in this sense. The work has its origin in my research/thoughts regarding the relationship between aesthetics (art) and politics. Whereas the artist often brings about forms of dissensus (or some kind of conflict), here I wanted to focus on the forms of dissensus that are just present among these groups (in the real political space). They break with the status quo and express it through action (conflict) and at the same time they each have their own narratives for a better future. What I bring to fruition is a translation of this energy.
C/ The conversion of the conversation and the logos to the textiles changes what is seen as extreme into a sensibility that rather conveys care (textiles). In other words, it seeks to transform the alienating and deterring image of what is seen as radical into something tactile. At the same time, everything is sewn with a sewing machine (including the text!). During an intensive work period this summer, the gallery turned into a factory/sewing studio for this purpose. The labor for the creation of the quilt and the care with which it was made plays an important role in the work. It involves recognition and is a caring gesture. But the needle that mechanically pokes through textiles thousands of times also has a hardness that can be related to the urgent call and need for social change.
D/ Historically, the work relates to the ideas and design of the Russian constructivists with the sewing studio (factory) as a direct link. However, the color areas have been replaced with colorful logos behind which are real groups with ideas and imaginations for a different future and real (actual) human energy. This movement also points to the recurring questioning of my work regarding the relationship between art space (inside) and social space (outside).
E/ The work hangs, can be folded and unfolded and hung again. It is thus mobile and can serve as a backdrop for new conversations (in Prague, for example, such a conversation took place during the opening). It can thus be activated again and again by inviting groups to a conversation.
F/ I relate to these 'radical groups' as to environments with people with agency who envisage a better world and actively take action for it. The work certainly wants to counter that these people are dismissed as extreme (rather than radical (from the root)) and thereby dehumanized. Arguing for change and taking explicit political responsibility are presented here as deeply human and necessary qualities. Less than giving a complete overview of the political potential or know-how for change, the work therefore concerns this movement of making resistance visible in a different, more humane way**.
*Because of the connected flags and the white space between them with the diagram, one could see in it the representation of a democratic (but fully progressive) parliament.
**While Artur Zmijewski's work "Them / Sie" (2007) (https://www.youtube.com/watch?v=Ob3t9l-PzXU) seems rather to expose the human condition, "A Quilt, a sewers factory" explicitly deploys the art space to play a supporting role for progressive thought.
photos exhibition Tatiana Pieters Ghent, Tomas Uyttendaele
