performance maja jantar activating 'the room'
During my residency in AIR I had a scale model of the exhibition space in Hasselt build from tropical wood Wengé and took it back to the students. Each student painted one of the four walls of the scale model. The model can now be shown in exhibition contexts, but must each time be activated by a live sound performance composed from the sleeping sounds.
https://stijnvandorpe.blogspot.be/2016/12/blog-post.html
‘The Room’, scale model (activation 2 AIR Antwerp: … 22-03-2017)
Voor de tentoonstelling in Manufactuur 3.0 in Z33 werkte ik samen met leerlingen schilder en decoratietechnieken van het KTA Hasselt. Samen beschilderden we een tentoonstellingsruimte in een imitatiemarmertechniek. Na de realisatie hiervan overnachtten we in diezelfde kamer en werden onze slaapgeluiden opgenomen. De leerlingen ontvingen hiervoor een vergoeding per geslapen uur. Tijdens de finissage van Manufactuur 3.0 speelde muzikante Maja Jantar een met de slaapgeluiden gecomponeerde sound-set in de gemarmerde ruimde.
Tijdens mijn residentie in AIR liet ik een schaalmodel bouwen van de tentoonstellingsruimte in Hasselt in de tropische houtsoort Wengé en keerde hiermee naar de studenten terug. Iedere student schilderde één van de 4 wanden van de kamer in schaal. De maquette kan nu getoond worden in tentoonstellingscontexten, maar dient telkens geactiveerd te worden door een live uitgevoerde, met de slaapgeluiden gecomponeerde soundperformance.
Het werk vertrekt van de tentoonstellingsruimte als plaats en de interferentie ermee met een wereld die ver buiten de kunst ligt, de wereld van adolescenten die schildertechnieken leren om later als huisschilder aan de slag te gaan. Via het aanbrengen van een marmerimitatie transformeren de jongeren in de hoedanigheid van leerling zowel als arbeider, de kunstruimte in een (19de eeuwse) burgerlijke kamer. Termen als de kunstruimte of arbeid worden niet eenduidig tot begrip gebracht binnen het werk. Ze verhouden zich eerder tot permanent in conflict verkerende begripsbepalingen. Een voorbeeld hiervan is de bijzondere aandacht voor de fysieke geluiden van het slapen die met uiterste concentratie tot een geluids-compositie gekneed worden. Tegelijk kan men zeggen dat de slaapgeluiden (of het passieve, onbewuste lichaam) het creatief proces van de kunst binnengeloodst en (dus schaamteloos) gerecupereerd worden. Een attitude van aandacht en concentratie (als positieve begrippen binnen de kunst) plaatst zich tegenover een hedendaagse perverse bio-politieke logica (als machtsinstantie, dominante machinerie). Op dergelijke wijze kan men onder andere ook via het werk de (westerse hedendaagse) kunstruimte verbinden met zowel de efemere, immateriële marmerimitaties (het steen worden/ verdwijnen) als met een vanuit haar geschiedenis burgerlijke, elitaire en zelfs exotische (koloniale) positionering.
Via een rituele sound performance rond de maquette wordt de aandacht opnieuw op de passieve (slapende lichamen) en tegelijk actieve (via de aangebrachte marmerschilderingen) aanwezigheid van de aspirant huisschilders gebracht. De kunstruimte (in schaal) en de handelingen van de aspirant schilders (en in het verlengde hun wereld) zijn elementen van het werk, ze staan oog in oog met elkaar en laten vandaaruit toe dat beiden elkaar als conflictueuze ruimtes gaan becommentariëren.
(productie Z33 en AIR, 2016, 2017)
the room 'menen' 10 mei 2017 (activation maquette by Sebastien Seynaeve)
